Martes, Nobyembre 11, 2025

Kailangan maging humilde ang tao upang lumaki sa aking mga korte. Kailangan niya ipagtingin ang lahat ng panghanga sa kapangyarihan, lahat ng pagmamahal na nagtataeng at pinapinsala siya

Mensahe ni Hesus Kristo sa Christine sa Pransiya noong Nobyembre 5, 2025

[ANG PANGINOON] Ang mundo na nagpili ng kalakalang-luksurya, kasiyahan at lahat ng karne at masamang bagay ay papunta sa pagkabigo, at ako ay maliligtas ang aking mga sarili. Ako ay darating upang hanapin sila at dalhin sila namin. Ang mga taong nagdarasal sa akin, ang mga naibig ko, ang mga nakikinig sa Aking Salitang katotohanan na bumaba mula sa Eternal Father upang basagin at sunugin ang Lupa ng Apoy ng pag-ibig, ay malalaman ang Kagalakan. Ang lahat ng nagkakaiba sa aking Kagustuhan, na iyon din ng Ama, ay magiging abo. Lamang ang gintong abo ng Aking Puso ang aakyatin ang aking mga sarili patungo sa aking korte, dahil sila ay pumasok sa Aking Banal na Presensya, sila ay nagpapanawagan sa akin at sumunod sa Aking Batas ng pag-ibig at, sa tiyaga, sila ay dinalan ang bigat ng mga araw, minahal nila walang hinahanap na balik, nakikinig sa aking tinig sa katihan at sumusunod sa aking turo at inilapat ang Aking Mga Utos.

Kailangan maging humilde ang tao upang lumaki sa aking korte. Kailangan niya ipagtingin ang lahat ng panghanga sa kapangyarihan, lahat ng pagmamahal na nagtataeng at pinapinsala siya. Sa kababaan-humingi ay nasa daanan, at tinig ko ay naririnig sa tiyaga ng mundo, malayo mula sa mga panlabas na ingay at salita. Nakikipag-usap ako sa tao at hinahamon ko ang tao upang sumunod sa akin at pumasok sa aking korte; hindi niya ako naririnig dahil hindi siya nagpapasaya ng sariwang tubig na ako, na umiiral at tumutulo sa bawat isa, tulad ng ilog sa ibaba ng lupa, ang ilog sa dibdib ng kaluluwa na pumupunta upang inumin mula sa Sariwang Pinagmulan na ako. Palagi kong sasabihin ko sa inyo, nananahan at tumitira ako sa tao, pero hindi niya naririnig ang tinig ng kanyang puso sa Puso ng Aking Kaluluwa at hindi siya nakikita ang Tinig na akong sinasalita sa kanya, o hindi rin siya nakikitang daanan ko upang patungo sa mga hangganan ng walang hanggang.

Dinala ko Ang Aking Presensya sa loob ng tao, nanahan at tumitira ako sa bawat isa, ako ang pinagmulan ng sariwang tubig na nagpapaligo at muling ipinapanganak siya nang walang hinto. Ako ang Buhay na dala at ibinibigay buhay sa inyong mga kaluluwa. Ako ay magsasaka at buto, at ang buto ay lumipad sa puso ng tao na nakikinig sa aking tinig, naglalakad sa aking yugto, at nakikinig sa akin sa tingin ng kanyang puso. Nanahan ako at tumitira sa bawat isa. Sinabi ko sa inyo, sinasabi ko at muling sinusulat, ako ang Pinagmulan at Sariwang Tubig na dumarating upang magdala ng Apoy at pagkain sa inyong mga kaluluwa sa inyong tahanan. Ako ay tubig at apoy, nagpapaligo ako at nagsisindak ng puso at kaluluwa, at aakyatin sila patungo sa walang hanggang na Tahanan kung saan sila ay buhay-buhayin ng Buhay.

Naniniwala ka lamang sa nakikita mo. Ikaw ay materya, at gayunpaman ang materya rin ay nagdudulot ng diwang Apoy. Ginawa si Adam sa anyo ng Ama, sa Kanyang Anyo gumawa Siya nito, kaya't maaaring magbunga ng mabuting bunggo si Adam. Binigyan siya ng pagpipilian, ng talim: humiwalay at itaasin o ang pagpili ng pagsasawi at dahil dito ay pagtaas din, subalit sa paraan na labag sa Aking Batas ng pag-ibig². Gayunman, sa Aking walang hanggang pag-ibig, binigyan ko siya ng kapanganakan upang magsisi, kaya't hindi niya mawawala at susundin ang mga yakap ng Anak ng Ahas, ang mga hakbang ni Satanas.

Dadating ako sa bawat isa bilang Ama, Kapatid, Kaibigan, at Gurong upang patnubayan ang inyong mga hampasan sa aking mga yakap at pataasin ang inyong buhay sa Araw ng Aking Puso, na nagpapahinaw ng inyo sa Aking diwang Liwanag na nagsisilbing daan tungo sa Landas ng Buhay. Naghihintay ako para sa bawat isa upang magising at pumasok sa mga korte ng Aking Langit ng Kagalangan, na buong buhay. Ang kapayapaan ay nagmula sa akin. Si Ama ninyo, ang Akin ding Ama, ay binigyan ko ito upang ipasa ko sa inyo at mabuhay kayo ng tunay na Buhay at hindi lamang sa materyal na buhay kung saan kayo nakikita. Ang materya ay dapat para sa inyo bilang isang palatandaan upang makamit ang diwang Buhay; kinuha ito sa pinakamababa, ito ay lalong malaki ngunit lahat ng materya ay tinatawag na tumaas. Siya na may mga pakpak ay lumilipad, ang mga pakpak ng regalo, iyon ng pagtitiis! O anak ko, magsagawa kayo ng inyong hampasan sa tiwala, isang tiwala na pagtitiis kapag ito'y tumataas hanggang sa pinakamataas na antas! At sa pagtitiis, lumilipad ang tao patungo sa mga korte ng Langit, nagkakaisa sa tawag at himagsikan niya upang pumasok at matulog sa kanyang mga korte.

Anak ko, bawat isa ay ipinanganak na lumipad; bawat tao ay ipinanganak na maging sinisindihan ng diwang Pag-ibig, na nagdudulot nito sa kanya ang Buhay, tunay na buhay, iyon ng pagtitiis sa Kalooban ng Ama. Sa pagtitiis ay matatagpuan ang daan at Kaligtasan. Hindi tinawagan si Adam upang mamatay kung hindi man lang magpatuloy; namamatay ang laman dahil walang lumipad na espiritu. Gayunman, anak ko, sa landas kayo lahat tinatawag at inaabangan ng bawat isa, at ang damit ng Liwanag ay para sa lahat; nagkakamit kayo ng kapanatagan sa isang kamatayan na katawan. Ang materya, na sinisindihan ng sumibol na Apoy, ay mayroong apoy ng Langit; hindi ito mawawala! Anak ko, ipinakita nila ang daan; sundin mo sila at makakabuhay ka; buhay ka sa mga esferang walang hanggan.

Naghihintay ako para sa inyo, naghihintay ako para sa bawat isa ng aking sarili. Maari bang magbigay ang Buhay ng Kamatayan? Walang tagumpay si Kamatayan maliban sa pagkakamali ni Adam, iyon ay pagsasawi at pagtutol.

¹ Ang pagpipilian na ito ay tila talim.

² Ang pangangarap ng pagtaas sa sarili.

Source: ➥ MessagesDuCielAChristine.fr