۲۰۱۷ ژوئن ۲۰, سه‌شنبه
دوشنبه، بیست ژوئن دو هزار و هفده
پیام از خدا پدر داده شده به رؤیای مورین سوینی کلی در نورث ریجویل، آمریکا
دوباره یک شعله بزرگ می‌بینم که من (مورین) آن را قلب خدای پدر شناخته‌ام. او می‌گوید: "من اکنون ابدی و پدران همه بشریت هستم. دعوت می‌کنم بشر به فهم عدالت من بپردازد. نمی喜است که عدالت من بر زمین بیفتد. انسان است که آن را برای خود فراخوانده‌است. حضور عدالت من در جهان امروز نیز همانند اینکه با شما سخن گفتم، کل ملت‌ها، ایدئولوژی‌های و افراد مختلف را پوشانده‌است. نمی喜است از آن بازدارم، چرا که ترازوی عدالتی باید تعادل داشته باشد. برای کسانی که عدالت من را بر خود فراخوانده‌اند غمگین هستم، بی‌خبرانه‌ای که پیامدهایی هستند که به آنها می‌پردازد و با آنان مخالفت می‌کنند."
"همه‌چیزی که می‌توانم بکنم این است که آنها را دوباره به اطاعت از فرمان‌های من دعوت کنم. همین دلیل است که در اینجا سخن گفتم.* قبل از اینکه عدالت من پیامدهای بزرگ‌تری بر جهان بیفتد، برگرد، ای انسان زمین، با لطف و کرم خود به راست‌گویی بپردازید تا بتوانید اطاعت از فرمان‌های من را کسب کنید. مرا کافی دوست دارید که گوش دهید و اطاعت نمایید."
* محل ظهور چشمه ماراناتا و زیارتگاه.
از عزرای ۹:۱۵+ بخوانید
ای خداوند، خدای اسرائیل، تو عادل هستی؛ زیرا ما باقی‌مانده‌ایم که فرار کرده‌ایم، همانند امروز. اینک در گناه خود پیش رویت می‌باشیم، چرا که هیچ‌کس نمی喜است به دلیل آنکه پیش از تو ایستاده باشد.
از یونس ۳:۱-۱۰+ بخوانید
سپس کلام خدا به جانا برای بار دوم رسید و گفت: «برخیز، برو به نینوا، آن شهر بزرگ، و به آنها پیامی که من به تو می‌گویم را اعلام کن.» پس جانا برخاست و به نینوا رفت، مطابق با کلام خدا. حال انکه نینوا شهری بسیار بزرگی بود، سه روز راه‌پیمایی در عرضش داشت. جانا شروع کرد تا وارد شهر شود، یک روز راه‌پیمایی می‌کرد. او فریاد زد: «چهل روز دیگر باقی است که نینوا ویران خواهد شد!» و مردم نینوا به خدا ایمان آوردند؛ آنها روزه گرفتند و کفنی پوشیدند، از بزرگ‌ترینشان تا کوچکترین‌شان. سپس خبری به پادشاه نینوا رسید و او برخاست از تخت خود، لباسش را برداشت و با کفن پوشیده شد و در خاک نشست. وی اعلامیه‌ای صادر کرد و در سراسر نینوا منتشر نمود: «بر اساس فرمان پادشاه و اشراف‌اش: هیچ‌کس از انسان یا حیوان، گله یا مرغابی چیزی نخورند؛ آنها نباید خوردن کنند یا آب بنوشند، بلکه هر دو باید با کفن پوشیده شوند و به خدا فریاد بزنند; بله، همه باید از راه خود بدی و خشونت دست بردهند که در دستانشان است. چرا می‌دانیم؟ شاید خدا توبه کند و از غضبش شدید برگردد تا ما نابود نشویم؟» وقتی خدا دید آنچه کردند، یعنی چه‌گونه از راه‌های خویش بدی بازگشتند، خدا از شرّی که گفته بود به آنان خواهد کرد، توبه کرد؛ و آن را نکرد.
رومیان ۲:۶-۸+
چرا او هر کس بر اساس اعمالش پاداش خواهد داد: به آنان که با صبر در کار خوب، جلال و شرف و ابدیت را دنبال می‌کنند، زندگی جاودانهٔ خود را خواهند داد؛ اما برای آن‌هایی که اختلاف‌آفرین هستند و حقیقت را نپذیرند بلکه بدی را پذیرفته‌اند، غضب و خشم خواهد بود.