Οι εμφανίσεις της Παναγίας στο Pellevoisin
1876, Pellevoisin, Γαλλία
Η Εστέλ Φαγκέτ γεννήθηκε στη Σαιν Μενμί κοντά στο Σαλον-συρ-Мαρν την 12η Σεπτεμβρίου 1843 και βαπτίστηκε στις 17 του ίδιου μήνα. Τον Ιανουάριο του 1876, στο χωριό Πελβουάζέν του νομού Ινντρ, η Εστέλ Φαγκέτ βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση υγείας, στην ηλικία των 33 ετών, από πνευμονική φυματίωση, οξεία περιτονίτιδα και όγκο στο κοιλιακό χώρο. Τη 10η Φεβρουαρίου 1876, ένας από τους ιατρούς που συνελεύχθησαν, ο Δρ. Μπενάρντ του Μπουζανσέ, της έδωσε μόνο λίγες ώρες ζωής. Κατά τη νύχτα των 14-15 Φεβρουαρίου, ισχυρίστηκε ότι είδε μια εμφάνιση της Παναγίας, η οποία θα ακολουθούσε άλλες κατά το έτος.
Πρώτη Εμφάνιση - Νύχτα 14/15 Φεβ. 1876
Η πρώτη εμφάνιση στην Πελβουάζέν ξεκίνησε τη νύχτα του Φεβρουαρίου 14, 1876. Ένας δαίμονας εμφανίστηκε στο πόδι της κρεβατιάς της. Μόλις η Εστέλ είδε τον δαίμονα, είδε και την Παναγία δίπλα στην κρεβάτια της. Η Παναγία έριξε τον δαίμονα και αυτός αποχώρησε αμέσως. Στη συνέχεια, η Παναγία κοίταξε την Εστέλ και της είπε: “Μην φοβηθείς, είσαι το παιδί μου. Έχεις θάρρος γιατί θα πάθεις ακόμη πέντε μέρες προς τιμή των πέντε τραυμάτων του Χριστού. Τον Σάββατο, είτε θα πεθάνεις ή θα ιαθείς.”
Δεύτερη Εμφάνιση - Νύχτα 15/16 Φεβ. 1876
Αυτή τη νύχτα ο Διάβολος επανεμφανίστηκε στο ίδιο στιγμή με την Παναγία. Είπε: ”Μην φοβηθείτε, γιατί εδώ είμαι. Τώρα ο Υιός μου δείχνει τη Φιλανθρωπία του. Θα σας δώσει ζωή; το Σάββατο θα θεραπευτούν”. Τότε είπα: ”Μητέρα μου, αν μπορούσα να επιλέξω, προτιμούσα να πεθάνω τώρα γιατί είμαι καλά προετοιμασμένος”. Απάντησε με ένα χαμόγελο: ”Αχάρηστη, αν ο Υιός μου σας δώσει ζωή, είναι επειδή το χρειάζεστε. Τι άλλο πιο τιμητό πράγμα μπορεί να δώσει στους ανθρώπους της γης από τη ζωή; Μην νομίζετε ότι θα είσαι ελεύθερος από τα πάθη. Όχι! Θα παθάεις και δεν θα είσαι ελεύθερος από τις δυσκολίες. Αυτό είναι το που φέρνει η ζωή. Έχετε αγγίξει την καρδιά του Υιού μου με τη σας αυτοπεριορισμό και υπομονή. Μην χάσετε αυτά τα καρπούς κάνοντας λάθος επιλογή. Δεν είπα ότι αν σας αφήσει να ζήσετε, θα γνωστοποιείτε την δόξα μου;” Τότε βλέπω πάλι το μαρμάρινο πλακίδι περιτυλιγμένο σε λευκό χαρτί και προσπαθώ να παρώ κάτι από αυτό, αλλά ήταν αδύνατο. Η Παναγία χαμογελασε και είπε: ”Τώρα θα κοιταξούμε στο παρελθόν”. Το πρόσωπό της έδειχνε λίγο λυπημένο, αλλά η ήπια έκφραση παραμένει. Ήταν πλήρως εκστατικός από τα σφάλματα που έκανα, τα οποία νομίζω ότι ήταν ελαφριά. Μένω σιωπή για αυτό που είπε και απλά αναγνωρίζω ότι με έλεγξε πολύ αυστηρά, το οποίο ξέρω ότι το méritισα. Θέλει να φωνάζω για συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ επειδή είναι καταπληκτικός από τη λύπη μου. Ήταν νικημένος. Η Παναγία με βλέπει με μια έκφραση αγάπης και τότε αφήνει χωρίς λέξη.
3η Οπτική - Νύχτα 16/17 Φεβ. 1876
Την νύχτα αυτή, είδα ξανά τον Διάβολο, αλλά ήταν πολύ μακριά. Η Παναγία μου έλεγε: ”Θάρρος παιδί μου”. Θυμήθηκα την προηγούμενη φορά που με ψέμαρε και εγώ φοβηθήκα και τρέμουσα. Η Παναγία, βλέποντας τη λύπη μου, μου έλεγε: ”Όλα αυτά είναι παρελθόντα; με την αυτοπεριορισμό σου έχει διορθωθεί το λαθος”. Μου δείξε μερικά από τα καλά πράγματα που έκανα, αλλά ήταν τόσο λίγα σε σύγκριση με τα λάθη. Βλέποντας τη θλίψη μου, η Παναγία μου έλεγε: ”Είμαι εύσπλαχνη και Κυρία του Υιού Μου. Τα λίγα καλά έργα και οι έντονες προσευχές που με προσφέρεις έχουν αγγίξει τη Μάνα-Καρδιά μου, ιδιαίτερα αυτό το γράμμα που μου έγραψες τον Σεπτέμβριο. Το πιο εμμονήσα ήταν η πρόταση: ”Ιδε την ταλαιπωρία των γονέων μου, αν δεν είμαστε πια εδώ, σύντομα θα πρέπει να ζητούν τη τροφή τους. Θυμήσου τι πάθες όταν ο Υιός σου Ιησούς Χριστός προσηλώθη στον σταυρό”. Το γράμμα αυτό το έδειξα στο Υιό μου. Οι γονείς σου χρειάζονται εσάς. Στο μέλλον να είστε πιστοί σε αυτήν την εργασία. Μην χαθείτε τις χάριτες που έχετε λάβει και γνωστοποιήστε τη δόξα μου”.
Εστέλ Φαγκέτ
4η Οπτασία - Νύχτα 17/18 Φεβ. 1876
Την νύχτα αυτή, μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν μείνε τόσο πολύ. Θέλησα να της ζητήσω χάριτες αλλά δεν μπορούσα. Οι σκέψεις μου τρέχαναν και είδα στα μυαλά μου τις λέξεις που η Παναγία είχε επαναλάβει: ”Μην φοβάσαι τιποτέ. Είσαι το παιδί μου και ο Υιός μου έχει κινηθεί από την παραίτησή σου”. Επίσης, τις ψευδολογίες για τα λάθη μου και τη συγχώρεση τους με τις λέξεις της: ”Είμαι πανεύσπλαχνη και κυριαρχώ μαζί με τον Υιό μου”. Και επίσης ”Έχε θάρρος, υπομονή και παραίτηση; θα πάθεις και δεν θα είσαι ελεύθερος από τα προβλήματα; προσπαθήστε να είστε πιστός και γνωστοποιήστε τη δόξα μου”.
5η Οπτασία - Νύχτα 18/19 Φεβ. 1876
Την νύχτα αυτή η Ευλογημένη Παρθένος φάνηκε να πλησιάζει και μου θυμίζει το όρκό μου. Είδα επίσης την μεγάλη πλάκα, με σε κάθε γωνία ένα χρυσό ρόδο, στο κέντρο μια χρυσή καρδιά που διαπερνιέται από ξίφος και με στέμμα από τριαντάφυλλα. Γράφτηκε πάνω της τα παρακάτω λόγια:
“Κάλεσα τη Μαρία στη βάθος της απελπισίας μου. Παράκλησε τον Υιό Της για εμένα και κέρδισε την πλήρη θεραπεία μου”.
Μού είπε τότε: “Αν θέλεις να με υπηρετήσεις, γίνε απλόχερος και ας αποδείξουν τα έργα σου τις λέξεις σου". Ρώτησα την αν έπρεπε να αλλάξω κάτι ή να πάω σε άλλο μέρος. Απάντησε: ”Οπουδήποτε είσαι και ό, τι κάνειτε, μπορείς να αποκτήσεις ευλογίες και να προκηρύξεις τη δόξη μου”. Τότε είπε πολύ θλιβερά: “Με λυπάει περισσότερο όταν βλέπω ότι οι άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό για τον Υιό Μου στην Αγία Ευχαριστία και το τρόπο με τον οποίο προσεύχονται ενώ τα νοήματα τους είναι σε άλλα πράγματα. Το λέω αυτούς που φαινομενικά είναι ευλάβεια”. Τότε της ρώτησα αν έπρεπε να ξεκινήσω αμέσως να προκηρύττω τη δόξη Της. “Ναί! Νάι!, αλλά πρώτα ζήτησε από τον πατέρα σου ομολογητή τι σκέφτεται. Θα συναντήσεις εμπόδια, θα σε κακοποιηθούν και οι άνθρωποι θα πουν ότι είσαι τρελός κ.λπ., μην τους δώσεις σημασία, μένε πίστης με και θα σου βοηθήσω”. Τότε αφήνθηκε ελαφρά.
Ακολούθησε μια τρομερή περίοδος μεγάλης πόνου. Το κορμί μου φαινόταν να βγάζει το καρδίο και είχα τρομερούς πόνους στο στήθος και στην κοιλιά. Τότε θυμήθηκε ότι κρατούσα τον κόμβο μου στη αριστερή χείρα. Προσφέρω τους πόνους μου στον Θεό. Δεν ήξερα ότι αυτό ήταν το τελευταίο μέρος της ασθένειας μου. Μετά από λίγο ανάπαυση νιώθηκα καλά και υγιής. Θαυμάζοντας τι ώρα είναι, είδα ότι ήταν 12:30. Νιώσαμε ιάσιμος, μόνο το δεξί χέρι μου ήταν ακόμα ανενεργό. Περίπου στις 6:30 ήρθε ο Παροικιακός Ιερέας και κάθισα στη κορυφή του κρεβατιού (η Εστέλ είχε πει για αυτές τις εμφανίσεις). “Μην ανησυχείς, θα λέω Αγία Μέσα και θα σου φέρω Αγία Κοινωνία, κατά την οποία θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις το δεξί χέρι σου για να κάνεις τον σταυρό, πιστεύω”. Έτσι έγινε. Ο Πατήρ Βερνέ αργότερα έγραψε στο βιβλίο του πάνω από Πελεβουάζιν ότι η Εστέλ είχε ζήσει την εμπειρία του θανάτου και της αναστάσεως.
6η Επιφάνεια - 1 Ιουλίου 1876
Η δεύτερη φάση των επιφανείων στο Πελεβουάζιν ξεκίνησε την Σάββατο, πρώτη Ιουλίου. Σε δεκαπέντε λεπτά μετά τις δέκα το βράδυ και ήταν γονυπετής λέοντας τα απογευματινά προσευχή μου όταν ξαφνικά είδα τη Μακαρία Παρθένο πλήρως περιτριγυρισμένη από φως. Ήταν ντυμένη σε λευκό. Έβλεπε κάτι, στήριξε τις χέρες της πάνω στο στέρωμα και χαμογελασε λέοντας: “Μην ανησυχείς παιδί μου, γαληνεύε, θα είναι δύσκολο για εσάς, αλλά είμαι μαζί σου”. Ήταν τόσο ευχάριστη, αλλά δεν μπορούσα να πω τίποτα. Μείνε λίγο καιρό και είπε: “Θάρρος, θα επιστρέψω”. Τότε εξαφανίστηκε όπως έκανε τον Φεβρουάριο.
7η Επιφάνεια - 2 Ιουλίου 1876
Πήγα να κοιμηθώ στις 22:30 μ.μ., ήταν δύσκολο επειδή είχε δει την Ευλογημένη Παρθένο τη προηγούμενη βραδιά. Αλλά πέρασα αμέσως στον ύπνο. Στα 23:30 μ.μ. ξυπνήθηκα, δείχνοντας το χρόνο. Ελπίζα ότι θα είδα την Ευλογημένη Παρθένο πριν από τα μεσονύκτια. Κνησάμενος δίπλα στο κρεβάτι μου και έχοντας πει ημιτελή ένα "Ευχαριστώ Θεέ Μου", εμφανίστηκε μπροστά μου η Ευλογημένη Παρθένο. Φωτεινό φως που έβγαινε από τα χέρια της, τότε σταύρωσε τα χέρια της πάνω στο στήθος της. Τα μάτια της να με κοιτάζουν. Είπε: ”Έχεις ήδη κηρύξει την δόξα μου”. (Τότε μου εμπιστεύτηκε ένα μυστικό) “Συνεχίζε, ο Υιός Μου έχει κερδίσει περισσότερες ψυχές που έχουν αφιερωθεί πιο βαθιά σε αυτόν. Η Καρδιά του είναι τόσο γεμάτη Αγάπη για την Καρδία μου, ώστε δεν μπορεί ποτέ να με αρνηθεί τίποτα. Για μένα θα αγγίξει και θα μαλακώσει τις σκληρότερες καρδιές”. Όντας αυτή η λέξη, ήταν τόσο θαυμαστικά όμορφη. Θέλω να της ζητήσω ένα σήμα της δύναμής της, αλλά δεν ήξερα τι να πω και πως να το ζητήσω, έτσι είπα: ”Η καλή μου Μάτερε, Παρακαλώ, για την δόξαν σου”. Η κατάλαβε και είπε: ”Δεν είναι η θεράπειά σου μεγάλη αποδεικτική της Δύναμής μου; Έρχομαι ειδικά να σώσω τους αμαρτωλούς”. Όντας αυτή η λέξη, σκέφτομουν όλους τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούσε να εκπέμπει και να δείξει την Δύναμή της. Αποκρίθηκε: ”Ας δουν οι άνθρωποι αυτό”. Τότε έφυγε ήσυχα.
8η Οπτασία - 3 Ιουλίου 1876
Την Δευτέρα, 3 Ιουλίου, την είδα ξανά. Μόνιμο μόνο λίγα λεπτά και με έριξε ήπια: ”Θέλω να είσαι πιο ηρεμός, πιο ειρηνικός, δεν σου είπα ποιά μέρα ή ώρα θα επιστρέψω, αλλά χρειάζεστε ανάπαυση”. Θέλησα να της δείξω όλες τις επιθυμίες μου, αλλά μόνο χαμογελάσε. ”Έρχομαι για να τελειώσω τα γιορτάσματα“. Τότε έφυγε με τον συνήθιστο τρόπο της, πριν από το μεσονύκτιο.
9η Οπτασία - 9 Σεπτέμβριου 1876
Η τρίτη φάση των οραμάτων στο Πελεβουάζ ξεκινάει στις 9 Σεπτεμβρίου. Για αρκετές μέρες νιώθα να πάω στον κρεβατοκάμαρα όπου θεραπεύθηκα. Τέλος, σήμερα, 9 Σεπτεμβρίου, μπόρεσα να το κάνω. Έτελνα να τελειώνω τη προσευχή του Ροζαρίου όταν εμφανίστηκε η Παναγία. Ήταν ίδια με αυτήν της 1ης Ιουλίου. Εξετάστηκε σιωπηλά πριν μου μιλήσει, έπειτα είπε: ”Με αφαίρεσες την επίσκεψή Μου στις 15 Αυγούστου επειδή δεν ήσουν αρκετά ηρεμός. Έχεις πραγματικά γαλλικό χαρακτήρα: θέλουν να μάθουν όλα πριν μαθήσουν, και να καταλάβουν όλα πριν γνωρίζουν. Ήθελα να έρθω ξανά χτες; Με αφαίρεσες την επίσκεψή Μου επειδή περίμενε μια πράξη υποταγής και υπακοής από εσάς.”
10η Οπτάση - 10 Σεπτεμβρίου, 1876
Την 10η Σεπτεμβρίου η Παναγία εμφανίστηκε περίπου την ίδια ώρα, μένοντας λίγο για να πει: ”Πρέπει να προσεύχονται; Θα τους δείξω παράδειγμα”. Όπως το είπε αυτό, ένωσε τα χέρια της και εξάφανισε. Το καμπαναριό των Εσπερινών μόλις χτύπησε.
Σπίτι των Οραμάτων 1876
11η Οπτάση - 15 Σεπτεμβρίου, 1876
Αυτή τη νύχτα η Μαρία εμφανίστηκε στην Εστέλ για να της πει ότι θα ζούσε. Όμως η Παναγία έριξε την Εστέλ για τις προηγούμενες αμαρτίες της. Αν και δεν είχε ζήσει μια κοσμική ζωή, η Εστέλ ήταν καταπληκτμένη από τη μετανόηση των λάθων της. Η Μαρία είπε θλιβερή:
”ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΩ ΤΟ ΓΙΟ Μου ΠΕΤΕΡΑ”
Είχε την εντύπωση ότι ήταν ανήσυχη καθώς πρόστεινε: «Η Γαλλία θα πάθει». Ένταξε αυτές τις λέξεις με έμφαση, σταμάτησε ξανά και μετά συνέχισε: «Λάβε θάρρος και έχε πεποίθηση». Τότε, σε εκείνο το στιγμιόπλασμα, ένας σκέψης μου πέρασε από την μυαλό: «Αν πω αυτό, ίσως κανείς να μη με πίστευε», αλλά η Παναγία καταλάβαμε γιατί απάντησε: «Έχω πληρώσει προκαταβολικά; τόσο χειρότερα για αυτούς που δεν θα μου πιστέψουν; αργότερα θα αναγνωρίσουν την αλήθεια των λόγων μου». Τότε με άφησε ευγενικώς.
12η Οπτασία - 1 Νοεμβρίου, 1876
Από δύο εβδομάδες τώρα, παρά όλες τις προσπάθειές μου να σταματήσω να σκέφτομαι ότι θα δω ξανά την Παναγία, δεν μπορούσα. Και ακριβώς όταν έκανα ό,τι μπορούσε για να μη σκέφτομαι αυτό, το κορμί μου χτύπησε ταχύτερα με την ελπίδα να τη δω ξανά. Τελικά σήμερα, Ημέρα Όσων Αγίων, είδον πάλι την αγαπητή μου ουρανόδεσποινά. Εμφανίστηκε όπως συνήθιζε, με τους βράχιαν ανοιχτούς και φορούσε το σκαπουλάρι που μου είχε δείξει στις 9 Σεπτεμβρίου. Όταν έφτασε, κοίτησε, όπως συνηθίζει, κάτι που δεν μπορούσα να δω; μετά περιέβλεψε γύρω-γύρω χωρίς να πει τίποτα. Τότε με βλέψε με ένα βλέςμα μεγάλης αγάπης και έφυγε.
13η Οπτασία - 5 Νοεμβρίου, 1876
Κυριακή 5 Νοεμβρίου όταν τελείωνα να πω το ρόζαρί μου είδον την Παναγία. Σκεφτόμουν πόσο ανεπάρκειστη εγώ για να τη λάβω, ότι υπάρχουν άλλοι πολύ αξιοτιμότεροι της ευλογίας Της και που θα ήταν τόσο καλύτεροι στο να κηρύξουν την Δόξαν Της. Με βλέψε με χαμόγελο και είπε: «Εγώ σε επέλεξα». Αυτό μου έκανε πολύ ευτυχισμένη!! Είπε επίσης: «Επιλέγομαι τους πραΰς και ταπεινούς για τη Δόξη μου. Ίσχε θάρρος, η ώρα των δοκιμασιών σου είναι κοντά». Σταύρωσε τις χείρες Της πάνω στο στέρνο της και έφυγε.
14η Οπτασία - 11 Νοεμβρίου, 1876
Σάββατο 11 Νοεμβρίου. Τα τελευταία μερικά μέρες νιώθω την ανάγκη να πάω στο δωμάτι μου και να προσεύχομαι. Σήμερα στις τρεις και δεκα λεπτά ήταν προσευχημένος με το ρόζαριό μου και "Θυμήσου, Παναγία Μαρία..."... τότε Έρχεται. Σταθμεύει εκεί όπως πάντα με τον σκαπουλάριο. Τότε Μιλάει προς εμένα: ”Δεν έχασες το χρόνο σου σήμερα, εργάσθηκες για Εμείς”. Έκανα ένα σκαπουλάρι. “Πρέπει να κάνεις πολλά περισσότερα”. Τότε Περίμενε για σημαντικό χρονικό διάστημα, η έκφρασή της ήταν μεγάλη λύπη. Τότε Μιλάει προς εμένα: ”Θάρρος”. Σταυρώθηκε τα χέρια πάνω στο στήθος της, καλύπτοντας πλήρως το σκαπουλάρι και έφυγε.
Σκαπουλάριο της Ιεράς Καρδιάς
15η Εμφάνιση - 8 Δεκεμβρίου, 1876
Παρασκευή 8 Δεκέμβριος έχω εδώ από το Πελεβουάζ για αρκετές ώρες και δεν έχει ακόμα ανακάμψει από τις βαθιές συναισθήσεις μου. Δε θα δω ξανά την Παναγία εδώ στη γη. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι νιώθω! Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία Έμφαινε πιο ωραία από ποτέ! Μετά το συνηθισμένο σιγή, είπε: ”Κόρη μου, θυμάσαι τα λόγια μου;” Όλα όσα είπαμε προς εμένα ήρθαν στο νού με πολύ διαφανώς ειδικά: ”Είμαι πλήρης έλεος και Κυρία του Υιού Μου. Η Καρδιά Του έχει τόσο μεγάλη αγάπη για την δική μου... που θα αφήσει τα πιο σκληρά καρδία για Εμένα. Έρχομαι ιδιαίτερα να σώσω τους αμαρτωλούς. Τα θησαυροφυλάκια του Υιού Μου είναι από καιρό ανοιχτά, αν μόνο προσεύχονταν. (δείξοντας στο σκαπουλάρι) Αγαπώ αυτήν την λατρεία. Παρακαλώ όλους να έρθουν σε ησυχία και ειρήνη.... Επίσης Η Εκκλησία και η Γαλλία”.
Μεταξύ αυτών των λέξεων είδα πολλά άλλα μυστικά. Κατά όλη αυτή την περίοδο, η Εμείς με βλέπε, έπειτα η Εμείς ειπεν: ”Επαναλαμβάνετε αυτά τα πράγματα πολύ συχνά, θα σας βοηθήσουν κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών και θλίψεων σας. Θα μην με δεις πλέον”. Κλαύσαμε, "τι θα γίνει μαζί μου Αγία Μήτηρ;" Η Εμείς τότε απάντησε: ”Θα είμαι μαζί σου, αλλά αόρατος”. Έβλεπα σειρές ανθρώπων που με πιέζανε και με απειλούσαν, αυτό μου έκανε φόβο. Η Αγία Παρθένος χαμογέλησε και ειπεν: ”Δεν χρειάζεται να φοβηθείτε από αυτούς, σας έχω επιλέξει για να κηρύξετε τη δόξη μου και να διαδώσω αυτή την λατρεία”. Λέγοντας αυτό η Εμείς κρατούσε το σκαπουλάρι στα χέρια της. Ηταν τόσο ενθαρρυντική που ειπα: ”Αγαπημένη μητέρα μου, θα μπορούσες να με δώσεις αυτό το σκαπουλάρι; Ήταν σαν και δεν είχε ακούσει. Ειπε: ”Έλα και φίλησε το”. Ανέστηκα πολύ γρήγορα και η Αγία Παρθένος κλόνισε προς εμένα και φίλιασα το σκαπουλάρι. Αυτή ήταν μια εξαιρετικά θαυμάσια στιγμή για μένα.
Τότε η Ευλογημένη Παρθένος είπε, αναφέροντας στο σκαπουλάρι: “Θα πάς εσύ ο ίδιος στον Πρελάτο και θα του παρουσιάσεις το μοντέλο που έχεις κάνει, πες του ότι να σε βοηθήσει με ευχαρίστησέ μου περισσότερο από το να δω πως τα παιδιά μου το φοράνε ενώ αποστρέφονται απ' όλα όσα προσβάλουν τον Υιό μου ενώ λαμβάνουν το Μυστήριο της Αγάπης Του και κάνουν ό,τι μπορούν για την επισκεύη των ζημιών που έχουν γίνει ήδη. Δες τις χάρις που θα ξεχείζω πάνω σε όλους αυτούς που το φοράνε με εμπιστοσύνη μου και ενώ διαδίδουν αυτήν τη λατρεία”. Όσο έλεγε αυτά, άνοιξε τα χέρια της κι άρχισε να βρέχει πολύ γενναία, μέσα σε κάθε σταγόνα ήταν γραμμένη μια χάρη: Υγειά, Πίστη, Σέβας, Αγάπη, Αγοσιότητα, όλες οι χάριτες που κάποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί με μεγαλύτερη ή μικρότερη ποσότητα. Σε αυτό πρόστεθε: “Αυτές οι χάριτες είναι από τον Υιό μου; Τα βγάζω απ' την Καρδιά Του. Δεν μπορεί να μου αρνηθεί τίποτα”. Τότε ρωτήσα: "Μάμα, τι θα βάλω στην άλλη πλευρά του σκαπουλαρίου;" Η Ευλογημένη Παρθένος απάντησε: “Αυτήν την πλευρά τη κράτησα για εμένα, θα σκέφτεσαι και μετά θα πεις τις ιδέες σου στη Αγία Εκκλησία που θα αποφασίσει.” Νιώθα ότι η Ευλογημένη Μητέρ μου θα με εγκαταλείψει κι ήμουν πολύ λυπημένος. Ανεβαίνει αργά, συνεχώς κοιτώντας προς εμένα και μου είπε: ”Θάρρος, αν δεν κάνει αυτό που θέλεις (έλεγε για τον Πρελάτο) πάει πιο πάνω. Μην φοβήσαι, θα σε βοηθήσω”. Έκανε ένα ημικύκλιο στο δωμάτι μου και εξαφανίστηκε περίπου στην θέση όπου βρισκόταν το κρεβάτι μου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΈΝΗ ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΑΤΑ ΧΩΡΙς ΣΕ
Οι φαντασματικές εμφανίσεις αναγνωρίστηκαν γρήγορα από τον Μονςινιόρ ντε Λα Τουρ ντ’Ωβέρν, Αρχιεπίσκοπο του Μπουργκ. Εξουσιοδότησε την κατασκευή και διάδοση της σκαπουλαρίας και επέτρεψε τη δημόσια λατρεία της Παναγίας των Πελεβουάζεν. Ο Αρχιεπίσκοπος διέταξε δύο κανονικές έρευνες για τις εμφανίσεις, οι οποίες οδήγησαν σε θετικό αποτέλεσμα στις 5 Δεκεμβρίου 1878. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1883, ο ιεροκήρυκας του Πελεβουάζεν, πατήρ Σαλμόν, συνοδευόμενος από τον πατέρα Ωβρελ, Βικαρίο Γενικό, ταξίδεψε στη Ρώμη για να παρουσιάσει στον Πάπα Λέοντα ΙΓ΄ ένα δεμένο έγγραφο των εμφανισμάτων και μια εικόνα της Παναγίας των Πελεβουάζεν. Ο Πάπας χάρισε αμνηστίες για την ενθάρρυνση προσκυνημάτων στο ιερό τόπο.
Η Εστελλ ήταν τυχερή να επισκεφτεί τον Πάπα Λέοντα ΙΓ΄ δύο φορές, κατά τις οποίες ο Πάπας υποσχέθηκε να υποβάλει το Σκαπουλάρι της Αγίας Καρδιάς στην Συνόδου των Ριτών. Ένα διάταγμα εκδόθηκε δύο μήνες αργότερα εγκρίνοντας τη σκαπουλάρια.
Η Εστελλ Φαγέτ πέθανε στο Πελεβουάζεν σε ηλικία 86 ετών στις 23 Αυγούστου 1929 – 53 χρόνια μετά την θαυματουργή της θεραπεία από τον θάνατο.