De verschijningen van Onze Lieve Vrouw in Pellevoisin
1876, Pellevoisin, Frankrijk
Estelle Faguette werd geboren in St. Memmie bij Châlon-sur-Marne op 12 september 1843 en werd gedoopt op 17 september van hetzelfde jaar. Aan het begin van het jaar 1876 lag Estelle Faguette stervend, op de leeftijd van 33, in het dorp Pellevoisin in het departement Indre aan longtuberculose, acute buikvliesontsteking en een buiktumor. Op 10 februari 1876 gaf één van de geraadpleegde artsen, Dr. Benard uit Buzançais, haar slechts enkele uren te leven. Tijdens de nacht van 14 op 15 februari was ze het onderwerp van een verschijning van Onze-Lieve-Vrouw, zoals zij bewerkte, die gedurende dat jaar door andere zou worden gevolgd.
1e Verschijning - Nacht van 14/15 Feb. 1876
De eerste verschijningen in Pellevoisin begonnen op de nacht van 14 februari 1876. Een demon verscheen aan het voeteneinde van haar bed. Net nadat Estelle de demon zag, zag ze Onze-Lieve-Vrouw naast haar bed staan. Onze Lieve Vrouw schold de demon uit en hij vertrok onmiddellijk. Onze Lieve Vrouw keek dan naar Estelle en zei tegen haar: “Wees niet bang, je bent mijn dochter. Wees moedig want je zult nog vijf dagen lijden ter ere van de vijf wonden van Christus. Op zaterdag zal je ofwel dood zijn of genezen.”
2e Verschijning - Nacht van 15/16 Feb. 1876
Die nacht verscheen de Duivel opnieuw tegelijkertijd met Onze-Lieve-Vrouw. Zij zei: ”Wees niet bang, want ik ben hier. Dit keer toont mijn Zoon Zijn Barmhartigheid. Hij zal je het leven schenken; op zaterdag zal je genezen”. Toen zeide ik: ”Mijn Moeder, als ik mocht kiezen zou ik liever nu sterven want ik ben goed voorbereid”. Ze antwoordde met een glimlach: ”Onverschillig, als mijn Zoon je het leven schenkt, dan is dat omdat je het nodig hebt. Wat kostbaarder kan Hij de mensen op aarde geven dan het leven? Denk niet dat je vrij zult zijn van lijden. Nee! Je zal lijden en niet vrij zijn van moeilijkheden. Dat brengt het leven met zich mee. Je hebt mijn Zoon’s Hart geraakt door jouw zelfontkenning en geduld. Verlies die vruchten niet door een verkeerde keuze te maken. Zeide ik niet dat als Hij je laat leven, je Mij glorie zult doen kennen?” Op dat moment zag ik weer de marmeren tegels omwikkeld in wit zijdepapier en probeerde er enkele op te rapen, maar dit was onmogelijk. Onze-Lieve-Vrouw glimlachte en zei: ”Nu zullen we naar het verleden kijken”. Haar gezicht leek een beetje droevig, maar de zachte uitdrukking bleef ook aanwezig. Ik was volledig geschokt door de fouten die ik had gemaakt, die ik als licht beschouwde. Ik blijf stil over wat Zij zei en geef alleen toe dat Zij mij echt hevig afkeurde, wat ik verdiende. Ik wilde om vergeven schreeuwen, maar kon het niet doen omdat ik overweldigd was door droefheid. Ik werd verslagen. Onze-Lieve-Vrouw keek me aan met een uitdrukking van goedheid en dan verdween Zij zonder een woord.
3e Verschijning - Nacht van 16/17 Feb. 1876
Dieze nacht zag ik de Duivel weer, maar hij was ver weg. De Zalige Maagd zei: "Moedig, mijn kind". Ik dacht aan het vorige tuchtiging en ik had angst en beende. De Zalige Maagd ziende mijn droefheid, zei: "Dat is alles verleden; door jouw zelfontbering hebt u de fouten rechtgezet". Ze toonde mij een deel van het goede dat ik gedaan had, maar dat was zo veel minder dan de fout. Ziende mijn droefheid, zei De Zalige Maagd: "Ik ben barmhartig en Meesteres van Mijn Zoen. De weinige goede werken en de intense gebeden, die u aan mij hebt aangeboden, hebben Mijn Moederhart geraakt, vooral dat briefje dat gij schrijft aan mij in september. Wat me het meest raakte was de zin: "Zie het ellende van mijn ouders, als ik niet meer hier ben, zullen ze snel moeten bedelen om hun voedsel. Herinner u wat Gij leed toen Uw Zoen Jezus Christus aan het kruis werd genageld". Ik toonde deze brief aan Mijn Zoen. Jouw ouders hebben jou nodig. In de toekomst wees trouw aan deze taak. Verlies de gratie die je ontvangen hebt niet en maak mijn glorie bekend”.
Estelle Faguette
4de Verschijning - Nacht van 17/18 Feb. 1876
Die nacht leek het me alsof Ze niet zo lang bleef. Ik wilde haar om gratie vragen maar kon dat niet doen. Mijn gedachten rasten en ik zag in mijn geest de woorden die de Zalige Maagd herhaalde: "Wees niet bang voor iets. Je bent mijn dochter en mijn Zoen is beweegd door jouw opoffering"; eveneens de verwijten van mijn fouten en hun vergeven, met haar woorden: "Ik ben al barmhartig en heers samen met mijn Zoen", alsook "Wees moedig, geduldig en opgegeven; je zult lijden en niet vrij zijn van problemen; probeer trouw te blijven en maak mijn glorie bekend".
5de Verschijning - Nacht van 18/19 Feb. 1876
Die nacht leek de Zalige Maagd dichterbij te komen en Ze herinnerde mij aan mijn belofte. Ik zag ook het grote dakpand, met op elke hoek een gouden rozenknop, in het midden een gouden hart doorboord door een zwaard en met een kroon van rozen. Er stonden de volgende woorden op:
"Ik riep Maria aan in diepte van mijn wanhopigheid. Ze pleitte bij Haar Zoen voor mij en behaalde mijn volledige genezing".
Dan zei Zij tot mij: "Als je me wil dienen, wees eenvoudig en laat jouw daden sprekend zijn". Ik vroeg Haar of ik op enige manier moest veranderen of naar een andere plaats gaan. Ze antwoordde: "Waar jij ook bent en wat jij ook doet, kun je zegeningen verkrijgen en mijn glorie bekendmaken”. Dan zei Zij zeer droevig: "Het verdriet mij het meest om te zien dat mensen geen respect hebben voor Mijn Zoen in de Heilige Eucharistie en hoe mensen bidden terwijl hun gedachten elders zijn. Ik zeg dit aan diegenen die zich godvruchtig voordoen.” Dan vroeg ik Haar of ik meteen moest beginnen met het verkondigen van Haar glorie. "Ja! Ja!, maar vraag eerst je biechtvader wat hij ervan vindt. Je zult tegenwerkingen ondervinden, slecht worden gepest en mensen zullen zeggen dat jij gek bent enzovoort, let niet op hen, wees trouw aan mij en ik zal je helpen”. Dan verdween Zij zachtaardig.
Er volgde een verschrikkelijke periode van groot lijden. Mijn hart leek uit mijn lichaam te springen en ik had verschrikkelijke pijnen in mijn maag en buikholte. Toen herinnerde ik me dat ik mijn rozenkrans vasthield in mijn linkerhand. Ik boden mijn lijden op aan God. Ik wist niet dat dit het laatste stuk van mijn ziekte was. Na een minuut rust voelde ik me fit en goed. Ik vroeg me af hoe laat het was en zag dat het 12.30 uur was. Ik voelde me genezen, alleen mijn rechterarm was nog steeds onbruikbaar. Rond 6.30 kwam de parochiepriester en ik zat op de rand van mijn bed. (Estelle had hem verteld over deze verschijningen). “Maak je geen zorgen, ik ga de Heilige Mis opdragen en ik zal je de Heilige Communie brengen, waarna je je rechterhand kunt gebruiken om het teken des kruises te maken, geloof ik”. Dat gebeurde. Vader Vernet schreef later in zijn boek over Pellevoisin dat Estelle had meegemaakt wat dood en opstanding was.
6e Verschijning - 1 juli 1876
Het tweede deel van de verschijningen in Pellevoisin begon op zaterdag 1 juli. Om kwart over tien 's avonds knielde ik en bid mijn avondgebeden toen ik plotseling Onze Lieve Vrouw zag, volledig omgeven door licht. Ze was gekleed in wit. Ze keek naar iets, kruiste Haar handen op haar borst en glimlachte zeggend: “Blijf kalm mijn kind, geduld, het zal moeilijk voor je zijn, maar ik ben bij jou”. Ik was zo blij, maar kon niets zeggen. Ze bleef een tijdje en zei: ”Moedigheid, ik kom terug”. Dan verdween Ze zoals in februari.
7e Verschijning - 2 juli 1876
Ik ging om 10.30 's avonds naar bed, moeilijk te doen omdat ik Onze Lieve Vrouw de vorige avond had gezien. Maar ik slaap direct in. Om 11.30 's avonds wakkerde ik op en zag het tijdstip. Ik hoopte dat ik Onze Lieve Vrouw zou zien voor middernacht. Ik knielde bij mijn bed en had half een Weesgegroet gezegd, toen Onze Lieve Vrouw voor mij verscheen. Helder licht stralend uit Haar handen, dan kruiste Ze haar handen over haar borst. Haar ogen kijkend naar mij. Ze zei: ”Je hebt mijn glorie al verkondigd”. (Dan vertrouwde Ze me een geheim aan) “Ga door, Mijn Zoon heeft meer zielen gewonnen die zich nog dieper hebben toegewijd aan Hem. Zijn Hart is zo vol van Liefde voor Mijn Hart dat Hij mij nooit iets kan weigeren. Voor mij zal Hij de hardste harten raken en verzachten”. Terwijl Ze dit zei, was Ze wonderbaarlijk mooi. Ik wilde Zij om een teken van Haar kracht vragen, maar wist niet wat te zeggen en hoe te vragen, dus zei ik: ”Mijn goede Moeder, alstublieft, voor uw glorie”. Ze begreep het en zei: ”Is je genezing geen groot bewijs van Mijne Kracht? Ik ben speciaal gekomen om de zondaars te redden”. Terwijl Ze sprak dacht ik aan alle verschillende manieren waarop Ze Haar kracht kon uitstralen en tonen. Ze antwoordde: ”Laat het volk dit zien”. Ze vertrok dan stilzwijgend.
8e Verschijning - 3 juli 1876
Maandag 3 juli zag ik Haar weer. Ze bleef slechts enkele minuten en herriep mij zachtjes: “Ik wil dat je rustiger bent, meer vredig; Ik heb je niet verteld op welke dag of uur Ik terugkom, maar jij hebt rust nodig”. Ik wilde Haar al mijn verlangens tonen, maar Ze smileerde slechts. “Ik ben gekomen om de feestelijkheden te beëindigen”. Vervolgens vertrok Ze op Haar gewone manier, voor middernacht.
9de Verschijning - 9 september 1876
Het derde deel van de verschijnselen in Pellevoisin begint op 9 september. Sinds enkele dagen had ik het verlangen om naar de slaapkamer te gaan waar Ik genezen was. Vandaag, 9 september, kon ik dat eindelijk doen. Ik was bezig mijn rozenkrans af te maken toen de Heilige Maagd verscheen. Ze was hetzelfde als op 1 juli. Ze keek zich stilom in de ruimte voor ze met mij sprak, en zei vervolgens: “Je hebt Mij bezocht op 15 augustus ontzegd omdat je niet kalm genoeg wast. Je hebt een echte Franse aard: zij willen alles weten voordat ze leren, en begrijpen alles voordat ze kennen. Ik had gisteren weer kunnen komen; jij hebt Mij bezocht ontzegd omdat Ik op een daad van onderwerping en gehoorzaamheid van jou wachtte.”
10de Verschijning - 10 september, 1876
Op 10 september kwam de Heilige Maagd ongeveer op dezelfde tijd. Ze bleef kort om te zeggen: “Ze moeten bidden; Ik zal hun een voorbeeld geven”. Terwijl ze dit zei, sloeg Ze Haar handen samen en verdween vervolgens. De klok voor Vespers begon net te luiden.
Huis van de Verschijning 1876
11de Verschijning - 15 september, 1876
Deze nacht verscheen Maria aan Estelle om haar te vertellen dat ze moest leven. Maar Onze Lieve Vrouw herriep Estelle voor haar vorige zonden. Hoewel Estelle geen wereldlijk leven had geleid, werd zij overvallen door berouw over haar gebreken. Maria zei treurig:
“IK KAN MIJN ZOON NIET LANGER TEGENHOUDEN”
Ze leek verstoren terwijl ze toevoegde: “Frankrijk zal lijden”. Ze benadrukte deze woorden, stopte weer even en voegde vervolgens toe: “Neem moed en vertrouw op”. Op dat moment kwam er een gedachte in mijn hoofd: “Als ik dit zeg, gelooft misschien niemand me”, maar de Heilige Maagd begreep het omdat Ze antwoordde: “Ik heb vooruit betaald; zo erg voor hen die niet zullen geloven; zij zullen later de waarheid van mijn woorden erkennen”. Vervolgens verliet Ze mij zachtjes.
12de Verschijning - 1 november, 1876
Voor twee weken nu, ondanks al mijn pogingen om me te weerhouden aan het denken van de Heilige Maagd opnieuw te zien, kon ik er niet tegen; en net als ik alles deed om eraan niet te denken, sloeg mijn hart sneller in de hoop haar opnieuw te zien. Uiteindelijk, vandaag, Allerheiligen, zag ik mijn dierbare hemelse Moeder weer. Ze verscheen op Haar gewone manier, met uitgestrekte armen en droeg het scapulair dat Zij mij toonde op 9 september. Toen zij aankwam, keek ze, zoals altijd, naar iets wat ik niet kon zien; dan om zich heen kijkend zonder iets te zeggen. Dan keek Ze naar me met een blik vol goedheid en vertrok.
13de Verschijning - 5 november 1876
Zondag 5 november toen ik mijn rozenkrans afmaakte, zag ik de Heilige Maagd. Ik dacht hoe onwaardig ik ben om haar te ontvangen, dat er anderen zijn die veel meer waardig zijn voor haar zegen en die zo veel beter in staat zouden zijn om Haar Glorie uit te roepen. Ze keek naar me met een glimlach en zei: ”Ik heb jou gekozen”. Dit maakte mij zo blij!! Zij zei: ”Ik koos de nederige en zachtmoedigen voor Mijn glorie. Wees moedig, je tijd van beproevingen staat op het punt te beginnen”. Ze kruiste Haar handen over Haar borst en vertrok.
14de Verschijning - 11 november 1876
Zaterdag 11 november. In de afgelopen dagen heb ik het gevoel gekregen om naar mijn kamer te gaan en te bidden. Om kwart over vier vandaag was ik bezig met mijn rozenkrans en "Gedenk, meest heilige Maagd Maria"… dan kwam Ze. Ze stond er zoals altijd met het scapulair. Dan zei Zij tegen mij: ”Je hebt je tijd van vandaag niet verspeeld, je hebt voor Mij gewerkt”. Ik had een scapulair gemaakt. ”Je moet nog veel meer maken”. Toen wachtte Ze een aanzienlijke tijd, Haar uitdrukking was één van grote droefheid. Dan zei Zij tegen mij: ”Moedig”. Kruiste haar handen over Haar borst, volledig bedekkend het scapulair en vertrok Ze.
Scapulier van het Heilig Hart
15de Verschijning - 8 december 1876
Vrijdag 8 december ben ik al enkele uren thuis vanuit Pellevoisin en heb me nog steeds niet hersteld van mijn zeer diepe emoties. Ik zal de Heilige Maagd hier op aarde nooit meer zien. Niemand kan begrijpen wat ik doormaak! Na de hoogmis verscheen Ze mooier dan ooit! Na het gebruikelijke stilte zei Zij: ”Mijn dochter, herinner je mijn woorden?” Alles wat Zij tegen mij gezegd had kwam me zeer duidelijk in gedachten, vooral: ”Ik ben volledig barmhartig en Meesteres van Mijn Zoon. Zijn Hart heeft zo veel liefde voor het mijn… dat Hij de meest verharden harten zal raken voor mij. Ik ben speciaal gekomen om zondaars te redden. De schatkisten van Mijn Zoon zijn al lang geopend, als ze maar zouden bidden. (wijzend naar het scapulair) Ik hou van deze devotie. Ik smeek allen om tot rust en vrede…. Ook de Kerk en Frankrijk”.
Tussen deze woorden zag ik veel andere geheimen. Gedurende die hele tijd keek Zij naar mij, en dan zei Zij: ”Herhaal deze dingen vaak, zij zullen je helpen tijdens jouw beproevingen en moeilijkheden. Je zal me niet meer zien”. Ik roepte uit, "wat zal er met mij gebeuren, Zalige Moeder?" Zij antwoordde toen: ”Ik zal bij je zijn, maar onzichtbaar”. Ik zag rijen mensen die tegen mij aandrukten en me bedreigden, dit maakte me bang. De Zalige Maagd lachte en zei: ”Je hebt geen reden om bang voor hen te zijn, ik heb jou gekozen om mijn glorie uit te roepen en deze devotie te verspreiden”. Terwijl Zij dat zei, hield Zij de scapulier in Haar handen. Zij was zo moedigend dat ik zei: ”Mijn geliefde moeder, zou je me die scapulier alstublieft geven?” Het leek alsof Zij mij niet had gehoord. Zij zei: ”Kom en kuss het”. Ik stond erg snel op en de Zalige Maagd buigde zich naar me toe en ik kuste de scapulier. Dit was een buitengewoon wonderlijk moment voor mij.
Vervolgens zei de Zalige Maagd, verwijzend naar de scapulier: ”Jij zelf zult gaan naar de Prelaat en hem het model overhandigen dat jij hebt gemaakt, vertel hem dat mij helpen jou meer bevalt dan te zien hoe mijn kinderen het dragen terwijl ze zich afkeren van alles wat mijn Zoon beleedigt terwijl mensen het Sacrament van Zijn Liefde ontvangen en hun best doen om de al gedane schade hersteld. Zie de genaden die ik zal uitgieten over allen die hem in vertrouwen op mij dragen en deze devotie verspreiden”. Terwijl Zij dat zei, breidde Zij Haar handen uit en er viel erg voldoende regen, binnen elke druppel stond duidelijk een genade geschreven: Gezondheid, Vertrouwen, Respect, Liefde, Heiligheid, alle genaden die men zich maar kan voorstellen in grotere of kleinere mate. Daaraan voegde Zij toe: ”Deze genaden komen van Mijn Zoon; ik neem ze uit Zijn Hart. Hij kan mij niets weigeren”. Ik vroeg toen: "Moeder, wat zal ik op de andere kant van de scapulier zetten?" De Zalige Maagd antwoordde: ”Ik heb die zijde voor Mijzelf bewaard, jij zult erover nadenken en dan jouw gedachten vertellen aan de Heilige Kerk die zal beslissen.” Ik voelde dat de Zalige Moeder me zou verlaten en ik was erg droevig. Zij rees langzaam op, altijd naar mij kijkend en zei tegen mij: ”Moed, als hij niet doet wat je wens (Zij sprak over de Prelaat) ga hogerop. Wees niet bang, ik zal je helpen”. Zij maakte een halve cirkel van mijn kamer en verdween ongeveer op de plaats waar mijn bed stond.
BEDANKT LIEFDEVOLLE MOEDER, IK ZAL NIETS DOEN ZONDER JOU
De verschijningen werden snel erkend door Mgr de La Tour d’Auvergne, de aartsbisschop van Bourges. Hij stelde het maken en verspreiden van de scapulier toe en stond openbare verering van Onze Lieve Vrouw van Pellevoisin toe. De aartsbisschop beval twee canonieke onderzoeken naar de verschijningen, die resulteerden in een gunstig vonnis op 5 december 1878. Later, in 1883, reisde de parochiepriester van Pellevoisin, p. Salmon, vergezeld door p. Auvrelle, de vicaris-generaal, naar Rome om paus Leo XIII een gebonden verslag van de verschijningen en een beeldje van Onze Lieve Vrouw van Pellevoisin te overhandigen. De paus was blij om aflaten toe te kennen om pelgrimstochten naar het heiligdom te stimuleren.
Estelle had het privilege om Paus Leo XIII twee keer te bezoeken, waarbij de paus beloofde haar Scapulier van het Heilig Hart aan de Congregatie der Riten voor te leggen. Twee maanden later werd een decreet uitgevaardigd dat het scapulier goedkeurde.
Estelle Faguette stierf in Pellevoisin op 23 augustus 1929, op de leeftijd van 86 – 53 jaar na haar wonderbaarlijke genezing van de dood.