Οι Είκοσι Τέσσερις Ώρες του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Οι 24 ώρες του πικρού Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από τη Λουίζα Πικάρετα, την Μικρή Θυγατέρα της Θείας Βούλησης

† Δεύτερη Ώρα
Από τις 6 έως τις 7 μ.μ. †

Ο Ιησούς αποχωρίζεται από τη Μητέρα του και προχώρησε προς το Άνω Καταλύμα

Ετοιμασία πριν από κάθε Ώρα

Αγαπητέ Ιησού! Καθώς μοιράστηκα στον πόνο της αποχώρησης σου και τον πόνο της πληγωμένης Μητέρας σου, βλέπω ότι επιλέξεις να πάς όπου καλεί σε εσάς η θέληση του Πατέρα. Και όμως Υιός και Μητέρα ενώνονται από μια αγάπη που τα καθιστά αδιαίρετα. Έτσι, ο Ιησού μου, αφήνεις τον εαυτό σου πίσω στο καρδιά της μητέρας σου, και η φιλική σου μάνα αφιερώνει τον εαυτό της σε εσάς.

Ευλογώντας ο ένας τον άλλον, Ιησού, αγκαλιάζεις τη Μητέρα σου για τελευταία φορά, ενισχύσεις την με ανδρεία στο πικρό πάθος που της περιμένει, της δίνεις το τελευταίο αντίο και φεύγες. Αλλά το χλωμό πρόσωπό σου, τα τρεμούμενα χείλη σου, η φωνή σου καταπνιγμένη από τον πόνο, σαν να ήθελες να ξεσπάσεις σε δάκρυα όταν λέγεις αντίο, μου λέει πόσο αγαπάς τη μητέρα σου και πόσο πάσχεις επειδή πρέπει να την αφήσεις. Όμως για να πληρώσει η θέληση του Πατέρα, υποτάσσετε εσάς, ενωμένοι στην αγάπη, σε αυτήν την υπέρτατη θέληση. Έτσι κάνετε αποκατάσταση για εκείνους που δεν φροντίζουν τη θέληση του Θεού λόγω υπερβολικής προσκολλήσεως στους συγγενείς και τους φίλους, ή επειδή δεν μπορούν να νικήσουν τον νομικό και αγιότατο έρωτα όταν πρέπει. Έτσι δεν αντιστοιχούν στο βαθμό της αγιοσύνης στον οποίο ο Θεός τους καλεί. Ιησού, ποιον πόνο δεν προκαλούν αυτές οι ψυχές που απορρίπτουν την αγάπη σου από τα καρδιά τους για να ικανοποιήσουν τον έρωτα των δημιουργμάτων!

Αγάπη μου! Ενώ εξιλασμός με Σένα, άφησε με να μένω μαζί με τη Μητέρα σου, παρακαλώντας και υποστηρίζοντας την όταν φεύγεις. Μετά όμως θα βιαστώ τα βήματα μου για να σε ξαναπιάσω. Αλλά με μεγάλη λύπη πρέπει να δω ότι η μητέρα μου τρέμει από φόβο. Ο πόνος της αποχαιρετισμού είναι τόσο μεγάλος που η φωνή της σβησμένη στα χείλη και δεν μπορεί να πει λέξη; σχεδόν ξεθαμίζει και λέγει τα λόγια με υπερβολική αγάπη: “Υιέ μου, εύλογος είσαι!” Ποιος πόνος αποχαιρετισμού, πιο πικρός από τον θάνατο! Μονόχωρη Βασίλισσα των Οδύνων! Άφησε με να σηκώσω, να ξερίζω τα δάκρυά σου και να μοιραστώ στον πόνο σου.

Μήτηρ μου! Δεν θα σε αφήσω μόνη. Ωχ άφησε με μαζί σου. Δάσκαλέ μου αυτήν την ώρα του πόνου, πως να υπερασπίζομαι και να παρακινώ τον Ιησού, πως να εξιλαστώ, και εάν πρέπει να θυσιάσω τη ζωή μου για την άμυνά του. Θα μείνω ήρεμος κάτω από το προστατευτικό σου μάντιλο. Αλλά με μια ματιά σου θα πετάξω στον Ιησού, θα φέρνω τον έρωτά σου, τις αγαπές σου, τις γλυκύτητές σου, ενωμένες με τις δικές μου, και τα θέλω να βάλω σε κάθε τραυματισμό του, σε κάθε σταγόνα αίματος του, σε κάθε λύπη και σε κάθε υβρίδι. Η τρυφερή αγάπη της μητέρας και της κόρης του, που θα δει σε κάθε πόνο, θα ηρεμεί τον πόνό του. Τότε θα κρύψω ξανά κάτω από το προστατευτικό σου μάντιλο και θα φέρνω την γλυκύτητα του έρωτά του για να ηρεμήσει τη καρδιά σου που καταπιέζεται από τον πόνο. Μητέρα μου, η καρδία μου χτυπά δυνατά, θέλω να πάω στον Ιησού. Ενώ φιλώ τα μητέρικα σου χέρια, εύλογε με όπως ευλόγησες τον Ιησού και άφησε με να πηγαίνω προς αυτόν.

Ο αγαπητός μου Ιησού! Η αγάπη δείχνει σε μένα την οδό που ακολουθείς. Προσεγγίζω σένα ενώ περπατάς τις οδούς της Ιερουσαλήμ με τους αγαπημένους μαθητές σου. Σε βλέπω και να είσαι ακόμα χλωμό, ακούγω την ήρεμη φωνή σου. Αλλά ηχεί τόσο λυπημένη που κόβει τις καρδιές των μαθητών σου κι αυτοί είναι πλήρεις απογοητεύσεως. "Αυτή είναι η τελευταία φορά," λέεις, "που θα περπατήσω αυτή την οδό μαζί σας. Aύριο θα με βάλουν να τη περιπάτηση δεμένη, με χιλιάδες προσβολές." Σημειώνοντας τα μέρη όπου θα υποφέρεις και θα βασανιστείς περισσότερο, συνεχίζεις: "Ο ήλιος της ζωής μου δύεται όπως ο ήλιος στο ουρανό; αύριο σε αυτή την ώρα δεν θα είμαι πλέον. Aλλά όπως ανατέλλει ο ήλιος, έτσι και εγώ θα ανανεωθώ τη τρίτη μέρα." Σε αυτό το λόγο οι αποστόλοι γίνονται ακόμα πιο λυπημένοι κι ασιγάζονται. Δεν ξέρουν τι να απαντήσουν. Αλλά εσύ, ο αγαπητός μου Ιησού, προσθέτης: "Θάρρος, μη θλιβείστε! Δεν θα σας εγκαταλείψω, αλλά θα είμαι πάντα μαζί σας. Μόνο είναι απαραίτητο να πεθάνω για τη σωτηρία των ψυχών σας." Όταν μιλάς έτσι, ο αγαπητός μου Ιησού, είσαι βαθιά κινεμένος. Με τρεμουλιαστική φωνή συνεχίζεις να διδάσκεις τους μαθητές σου. Πριν από το να απομονωθείς στο Καινάκιο (Υπερώα), μια ακόμη φορά κοιτάζεις τον δύνοντα ήλιο. Η ζωή σου επίσης πλησιάζει το τέλος. -

Προσφέρεις όλα τα βήματα σου για εκείνους που βρίσκονται στο βράδυ της ζωής τους και χαρίζεις χάρη να επιστρέψουν σε εσάς. Επίσης, εξιλεώνεις αυτούς που, παρά τις λύπες και απογοητεύσεις της ζωής, σκληροτραγουδούν να παραδοθούν σε εσάς. Τότε θα αφήσεις ξανά το βλέμμα σου να περιπλανείται γύρω από την Ιερουσαλήμ, τη σκηνή των θαυμάτων σου και τον τόπο της χάριτος σου. Αλλά η Ιερουσαλήμ ήδη προετοιμάζει τον σταυρό για εσάς ως ανταμοιβή για όλη τη καλοσύνη σας, ξύνοντας τους κλάβους για να εκτελέσουν το φόνο του Θεού. Τρέμεις, η καρδιά σου θέλει να σπάσει. Θρηνείς την πτώση της πόλης. Με αυτόν τον τρόπο, εξιλεώνεις τόσο πολλές ψυχές αφιερωμένες σε εσάς, που έχετε επιλέξει με μεγάλη προσοχή για να σχηματίσουν θαύματα της αγάπης σας από αυτές, αλλά είναι ανευχαριστίατες αρκετά ώστε να μην απαντούν στην αγάπη σου και αντίθετα να σου δώσουν το πιο πικρό γεύμα.

Θέλω να εξιλασθώ μαζί Σου, έτσι ώστε να ελαφρύνω τον πόνο της καρδιάς σου. Μόνος, βλέπω ότι αισθανθείς τρόμο από την όψη του Ιερουσαλήμ. Αποστρέφεις το βλέμμα σου για να εισέλθεις στο Άνω Καταλύμα.

Αγάπη μου! Στενάχω σε καρδιά μου, ώστε η πικρία της να γίνει δική μου και να την προσφέρσω στον Πατέρα μαζί σου. Αλλά βλέπεις τη ψυχή μου με ένα ματιά ελεημοσύνης, χύνεις στην αγάπη σου και μου δίδω το ευλογία σου.

Αναφορές και Πράξεις

από τον Αγιο Πατέρα Αννίμπαλε ντι Φραντσία

Ο Ιησούς αποχωρεί αμέσως από τη Μητέρα του, αν και η πιο Τρυφερή Καρδιά του υποφέρει σοκ.

Είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε ακόμη και τις πιο νόμιμες και αγίες αφοσιώσεις για να πληρώσουμε τη Θεϊκή Θέληση; (Ας εξετάζουμε εαυτούς, ιδιαίτερα στα περιπτώσεις αποχωρισμού από το αίσθημα της Θεϊκής Παρουσίας ή από την ευαισθήτοσεβασία).

Ο Ιησούς δεν έκανε τα τελευταία του βήματα μάταια. Σε αυτά, δοξάστηκε ο Πατέρας και ζητήθηκε η σωτηρία των ψυχών. Πρέπει να τοποθετούμε στα βήματά μας τις ίδιες προθέσεις που είχε ο Ιησούς—that is, να θυσιάσουμε εαυτούς για τη δόξα του Πατέρα και το καλό των ψυχών. Πρέπει επίσης να φανταστούμε ότι τοποθετούμε τα βήματά μας σε αυτά του Ιησού Χριστού; και όπως ο Ιησούς Χριστός δεν έκανε τα βήματα του μάταια, αλλά περιέλαβε όλα τα βήματα των κτιστών στα δικά του, επιδιορθώνοντας όλες τις αμαρτίες τους, για να δοξάσει τον Πατέρα και Ζωής σε όλους τους λανθασμένους βημάτων των κτισμένων ώστε να περπατούν στο μονοπάτι του καλού—όπως πρέπει να το κάνουμε επίσης, τοποθετώντας τα βήματά μας στα δικά του Ιησού Χριστού με τις ίδιες Προθέσεις.

Περπατούμε στο δρόμο με σοφία και συγκρατημένη, ώστε να είμαστε παράδειγμα για τους άλλους; Όπως ο πάσχων Ιησούς περπάτησε, μιλούσε στους αποστόλους του από καιρού σε καιρό, λέγοντας τους για την εγγύς Παθών. Τι λέμε στα συνομιλίες μας; Όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία, κάνουμε το Πάθος του Θεϊκού Λυτρωτή αντικείμενο των συνομιλιών μας;

Βλέποντας τους αποστόλους λυπημένους και απελπισμένοι, ο αγαπητικός Ιησούς προσπαθούσε να τους παρηγορήσει. Θέτουμε στην συνομιλία μας την πρόθεση της ανακούφισης του Ιησου Χριστού; Προσπαθοῦμεν να τα κάνουμε στο θέλημα του Θεού, ενισχύοντας άλλους με το Πνεύμα του Ιησου Χριστου; Ο Ιησούς πάει στον Καινά. Πρέπει να περιέχουμε τις σκέψεις μας, τις αφοσιώσεις μας, τα χτύπημα της καρδιάς μας, τις προσευχές μας, τις ενέργειες μας, το φαγητό και τη δουλειά μας στο Καρδία του Ιησου Χριστου στην πράξη λειτουργίας; κι έτσι οι ενέργιες μας θα κερδίσουν την Θεία Θέση. Όμως επειδή είναι δύσκολο να διατηρήσετε αυτήν την Θεία Θέση πάντα, γιατί είναι δύσκολο για τη ψυχή να συγχωνεύσει τις πράξεις της συνεχώς με αυτόν, η ψυχή μπορεί να ανταποκριθεί με το στάσιμο του καλού θέλημας και ο Ιησούς θα χαρεί πολύ. Θα γίνει ο φρουρός των σκέψεών της κάθε στιγμή, των λέξεων της κάθε στιγμή και των χτυπήματα της καρδιάς της κάθε στιγμή. Θα τα τοποθετήσει αυτές τις πράξεις ως ακολουθία μέσα και έξω από αυτόν, κοιτάζοντας τους με μεγάλη Αγάπη, ως το φρούτο του καλού θέλημας του πλάσματος. Τότε όταν η ψυχή συγχωνεύεται μαζί του, κάνει τις άμεσες πράξεις της με τον Ιησου, ο καλός Ιησούς θα νιώσει τόσο έλξη προς αυτήν την ψυχή που θα κάνει ό,τι κάνει μαζί της, μετατρέποντας το έργο του πλάσματος σε Θεία Έργο. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της Αγάπης του Θεού, η οποία λαμβάνει υπόψη όλα και ανταμείβεται για όλα, ακόμη κι ένα μικρό πράγμα στο θέλημα του Θεού, ώστε το πλάσμα να μην αποστερηθεί από τίποτα.

Ω ζωή μου και όλα μου, ας οδηγήσουν οι βήματές σου τους δικούς μου, κι ενώ πατάω τη γη, να είναι τα σκέψιμα μου στον ουρανό!

Θυσία και Ευχαριστία