Linggo, Pebrero 26, 2017

Linggo ng Quinquagesima.

Ang Ama sa Langit ay nagsasalita matapos ang Banayadong Misa ng Pagkakasala ayon kay Pius V., sa pamamagitan ng kanyang masunuring, sumusunod at humahalina na instrumento at anak si Anne.

Kinatawan natin ang Linggo ng Quinquagesima sa aming simbahan sa Göttingen. Isang Banayadong Misa ng Pagkakasala ayon kay Pius V. ang nagdaan bago ito.

Ako, ang Ama sa Langit, ngayon ay nagsasalita sa pamamagitan ko ng kanyang masunuring, sumusunod at humahalina na instrumento at anak si Anne, na buong loob kong nasa aking Kalooban at nagpapakatao lamang ng mga salita na galing sa akin.

Sa pangalan ng Ama, Anak at Espiritu Santo, Amen.

Mahal kong maliit na kawan, mahal kong sumusunod, mahal kong peregrino mula sa malapit o malayo Ngayon kayo ay narinig ang isang espesyal na ebanghelyo.

Oo, mga minamahaling anak ko. Lahat lamang ng gustong makita ang mga himala. Kaya lang, sumasampalataya ka sa nakikitang bagay. Ang Banal na Kasulatan ay binibigyang-kahulugan ngayon bilang gawa ng tao. Walang naniniwala nito at malapit nang buong pagbabago at pagsasaiba ito. Masakit ito, mga minamahaling ko. Buong-gawang-tao ba ang aking lahat na Banal na Kasulatan? Kaya hindi si Hesus Kristo, Ang Anak Ko ay dumating sa mundo upang ipag-alay kayo lahat ng buhay. Lahat ng nangyari noon ay isinip ng mga tao lamang.

Kaya ba ang tunay na pananampalataya ngayon ay isang kuwentong-bibit? Ang lahat ng nangyayari sa altar ay oras ng kuwento at spektakulo. Siya ring pari sa altar ay isa lamang na aktor at gumaganap ng kanyang papel nang mabuti.

Subalit ang Banayadong Misa ng Pagkakasala ayon kay Pius V. lang ang naglalaman ng buong katotohanan, sa pamamagitan ng kanino dapat magpatnugutan. Ngunit walang naniniwala dito dahil maling pinapakita at naging hindi alam. Lahat ng mga kasinungalingan ay ipinakikilala bilang katotohanan at pati na rin legalisado.

Walang sumasampalataya sa aking buong kapanganakan at nagpapatawa pa sa akin. Pinagbubuntungan nila ako muli, sinusuot ng mga tatsulok at pinakukrusipikso ulit. Ganito ang tingin ngayon.

Ikaw, aking maliit na anak, ay nagdudusa ng hindi maiaalalaang sakit, at ito nang walong linggo na. Hindi mo makapaniwala na magiging katapusan ito isang araw. Walang naniniwala sa aking pagkadiyos at tumatawag pa rin sa akin, bagaman ako ang Mahusay, Nakakalaman at Makapangyarihang Diyos. Lahat ng nagpapatawa sa akin. (Si Anne ay umiiyak na malungkot at mahirap nang magsalita ulit dahil lumalakas pa ang kanyang sakit.)

Ako, ang dakilang Diyos, ay naghihintay ng pagbabago ng aking mga pari, lahat sila ay naliligaw sa akin at sumusuko sa mga gusto ng mundo. Minsan kong ibinigay sa kanila malaking tulong upang makapagbalik-loob. (Si Anne ay umiiyak na walang hinto at mahirap nang magsalita.) Pinipigilan nilang buksan ang kanilang mga puso at sa mga oras ng karnabal, pinapasok sila ng pinakamalaking karumihan sa simbahan. Ito ang mga oras ng Bundok ng Olives, aking maliit na anak, na ngayon mo rin nararanasan ko. Tingnan mo ang aking Krus kung paano ako nagdusa para sa inyong lahat at kailangan kong uminom ng tasa na ibinigay ni Ama hanggang sa katapusan nang masamain.

Ngayon na dumating ang panahon at lahat ay humihiwalay sa Akin dahil hindi nila gustong magdala ng kanilang sariling krus sa kanilang balikat. Hindi ito parang maaaring tanggapin kaya sila tumatakas sa kanilang mga problema kung saan sila dapat pag-usapan at solbahin kasama ang langit. Ngunit ako, ang Ama mula sa Langit, ay hindi na umiiral. Inalis na akong buhay. Sa lahat ng iba pang relihiyon, sinusuportahan nila Ako at hinahanap nilang makakuha ng kaligtasan sa mga droga at ibang nakakasama sa katawan upang hindi sila mag-realize ng katotohanan. Kinukuha nila ang Banal na Komunyon, ang malaking sakramento, na walang karapat-dapatan, nasa grabe na kasalanan. Pinapayagan sila nito ng Banatang Santo. Kasalanan pagkatapos ng kasalanan ay nagkakumpol at pati na rin ang sakramentong Penitensya ay inalis. Pumupunta ka sa isang psikoterapeuta at hinahanap mo ang tulong. Ngunit hindi mo ito makikita.

Sa Bundok ng Olives, nakaranas ako ng lahat ng nangyayari ngayon sa modernistang Simbahan, kung paano ang aking mga paroko ay nagpapahiya sa Akin at naninirahan na may homosekswalidad. Ang homosekswalidad ay pinakamalaking kuskos at kasama nilang kuskos ito patungo sa altar. Hindi ba't masakit para sa akin? Walang kahit anong awtoridad ang handa magsisi. Sa halip, manipula na ng opisina ng papa. Ang pangulo ay isang heretiko, antikristo. Oo, siya'y tunay na Antikristo. Dito kaya ikaw ay nagdurusa nang walang hanggan. Hindi mo maipaliwanag sa iyo mismo, hinahanap mong alisin ko ang sakit na ito. Gaano kong gustong gawin itong para sa'yo. Aking mahal na bata, hindi ko makikita kung gaano ka nagdurusa. Tingnan ang krus, tingnan ang aking krus. Gaano ako nagdurusa, dahil buo ng Simbahang Katoliko ay nasira. Walang natitirang banal sa halip. Binabago ang mga utos. Sinasabi na maaaring makuha ang Banal na Sakramento ng Komunyon habang nasa estado ng kasalanan, nasa grabe na estado ng kasalanan. Ito ay katotohanan ngayon sa modernistang simbahan. Walang sinuman ang naghihinto dito, sa halip, patuloy pa rin silang sumasala. Patuloy silang nagpapahiya sa Akin. Binabastos ako. Lahat ng aking mga anak na nagsisimba ay binubuhay-buhayan. Nagdurusa sila para sa mga taong muling nakakruhifiko sa akin.

Aking mahal na bata, malapit na ang iyong pagdurusa, malapit na, hindi pa ganap. Nakahimlay ka sa huling yugto ng pagdurusa at masamang ito. Hindi mo maipagkakatiwalaan kung maaaring matapos dahil para sa iyo ay walang hanggan.

Ako ang malaking Dios at alam ko lahat at nagdurusa ako para sa lahat. Palagi kang handa na gawin ang aking kalooban. Nagpapasalamat ako, nagpapasalamat ako dahil sa pagdurusa mo, dahil hindi ka sumusuko. Walang sinuman ang maaaring tumulong sa iyo maliban sa akin lang. Natapos na ang sining ng medisina at hindi sila makakatulong sa'yo.

Ano kayo, ikaw at iyong maliit na banda? Maaari bang manampalataya ka sa mga himala? Maaari kong gawin ang mga himala. Ngunit kailangan mong gumawa ng aking kalooban nang buo. Dinadamay ko rin si Catherine, pinakamataas na hinahanap ko mula sa kanya, walang iba pang sinabi ko, sino man ang nagtatapos ng aking kalooban, na mahal niya Ako, dahil ang pag-ibig ay pinakamahusay. At dapat lumaki ang pag-ibig sa krus at hindi, kapag masaya ka, dumadami ang pag-ibig. Hindi, kung magiging walang hanggan para sa iyo, lamang ang pag-ibig ay tumataas. Ito'y nagpapakita, ikaw, aking mahal na bata. Oo, walang hanggan. Alam ko ito. Mahal kita nang walang hanggan. Nagpapasalamat ako dahil sa iyong katapatan, dahil sa iyong pasasalamat, labinlimang linggo ka ng nagdurusa. Malapit ka na magdurusa. Manampalataya ka rito.

Ngayon ikakatawag mo ang mga pagtutol na ito sa yugto. Hindi mo gagawin lahat nang sabay-sabay. Walang makakatapos ng anuman kung walang tulong ko. Ikaw ay pinapangunahan ko ang iyong kamay at pati na rin ang iyong paa, pagkatapos magkakaroon ng mensahe ito sa Internet.

Gusto kong ibalik ang ilang paring nasa paligid ng lawa kung saan sila nakakulong. Nakatutulog sila sa isang putik na lugar, ganun kabilis. Ang aking templo ay hindi na bahay ng panalangin, oo, lahat ay espesyal. Nag-aalok sila sa akin ng isa pang palabas, subalit walang banal na misa ng sakripisyo. Walang nararamdaman ang kabanalan.

At ngayon aking mahal kong anak, gusto ko nang matapos upang hindi ka maubos. Mahal kita, mahal kita, maniwala sa ito Sa pinakamataas na sakit ako ay kasama mo. Tiyakin mo iyon, aalagaan kita.

At kaya't binabati ko ang lahat ng umibig sa akin, naniniwala sa akin, tapat sa akin kasama ng aking mahal na Ina na nagpapatawad sa lahat, kasama ng lahat ng mga anghel at santo. Sa pangalan ng Ama, Anak, at Espiritu Santo. Amen.

Pinuri at pinagpala nang walang hanggan, Jesus Christ sa Banal na Sakramento ng Dambana.