Οι Είκοσι Τέσσερις Ώρες του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Οι 24 ώρες του πικρού Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από τη Λουίζα Πικάρετα, την Μικρή Θυγατέρα της Θείας Βούλησης

† Δέκατη Τετάρτη Ώρα
Από τις 6 έως τις 7 π.μ. †

Ο Ιησούς παρουσιάζεται ξανά μπροστά στον Καϊάφα και έπειτα στον Πιλάτο

Ετοιμασία πριν από κάθε ώρα

Ο πονόμενος μου Ιησού! Τώρα είστε έξω από τη φυλακή, αλλά τόσο κουράστος που τρεμοκρούτε με κάθε βήμα. Ω, άφησε να έρθω στο πλευρό σας και να υποστηρίσω όταν είναι για να πέσεις.

Βλέπω ότι οι στρατιώτες μόλις εισαγάγανε σε τον Καϊάφα. Αν και διαμορφωμένος, εμφανίζετε στο μέσον τους σαν ο ήλιος, αστραφτώντας φως από όλες τις πλευρές. Ο Καϊάφος χαράζεται να σας βλέπει τόσο κακώς κτυπημένο, και οι ακτινοί του φωτός του τυφλώνονται ακόμη περισσότερο. Στον θυμό του, ζητάει ξανά την ερώτηση:

“Είσαι πραγματικά ο Υιός του Θεού;”

Σε, η Αγάπη μου, απαντάς με τη μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια, αλλά με τον συνήθιστα ήπιο και εμβληματικό τόνο σας, που μπορεί να κατακτήσει όλες τις καρδιές:

“Ναι, λέγεις ότι είμαι πραγματικά ο Υιός του Θεού.”

Αν και η δύναμη αυτής της δηλώσεως κάνει ισχυρή εντύπωση στους ανάρμοστους κριτές, κάθε καλή συναισθηματική αντίδραση καταπνίγεται. Χωρίς να θέλουν να μάθουν περισσότερα, φωνάζουν ομόφωνα:

“Είναι ένοχος θανάτου, είναι ένοχος θανάτου!”

Ο Καϊάφας επιβεβαιώνει την ποινή θανάτου και σου στέλνει τον Πιλάτο. Και εσύ, ο καταδικασμένος Ιησού μου, αποδέχεστε αυτήν τη ποινή με αγαπητική υποταγή. Με αυτόν τον τρόπο εξιλάσσεις όλες τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν με προμήθεια και κακία; εξιλάσκε για εκείνους που αντί να λυπηθούν από το κακό, ακόμα χαράνε και τριαντάζουν στην αμαρτία. Αυτό τους οδηγεί στη τύφλωση και πνίγει όλο φως και χάρη μέσα τους. Η ζωή μου, η ικανοποίητη σου και οι προσευχές σου βρίσκουν αντανάκλαση στο καρδίό μου. Και εγώ επίσης εξιλάσκομαι και προσεύχομαι μαζί σου.

Η γλυκιά αγάπη μου! Τώρα βλέπω πώς οι φαυλισμένοι στρατιώτες, έχοντας καταδικάσει σε θάνατο εσένα, σας παίρνουν ξανά, σας βαλλούν νέες κορδόνες και αλυσίδες και σας δεσμώνουν τόσο στενά που σχεδόν αδυνατούν να κινηθείτε. Σας ωθούνε και σας σέρνουν έξω από το ανάκτορο του Καϊάφα.

Οχλοί ανθρώπων περιμένουν εσένα, αλλά κανείς δεν για να σε υπερασπιστεί. Εσύ, ο θεϊκός ήλιος μου, περπατάς ανάμεσα τους για να τα περιβάλλεις όλους με το φως σου.

Με την πραγματοποίηση των πρώτων βημάτων, αποφαίνεται η πρόθεση να συμπεριλάβει όλα τα βήματα των ανθρώπων στα δικά σου, προσευχόμενος και εξιλάσκοντας για εκείνους που κάνουν βήματα με κακές προθέσεις: ορισμένοι για εκδίκηση, άλλοι για φόνο; αυτοί για προδοσία, εκείνοι για κλοπή ή άλλες αταξίες. Ως όσα αυτά τα αδικήματα τραυματίζουν το καρδίό σου! Για να αποτρέψεις τόσο μεγάλο κακό, προσεύχεσαι και εξιλάσκεσαι και προσφέρεσαι ολόκληρο εαυτό σε τον Πατέρα.

Μέσα από τη ακολούθηση σου, βλέπω πώς συναντάς άλλον ήλιο στο πρώτο βήμα της σκάλας στον παλάτι του Καϊάφα: την Μαρία, τη φιλάνθρωπη μαμά. Τα μάτια σας συναντώνται, χτυπούντας τα τραύματα των άλλων. Γιατί αν και είναι μια παρηγορία να σε βλέπει ο ένας τον άλλον, τα καρδιά σας διαπερνιούνται από πόνο. Ποιος πόνος για εσένα να δεις τη φιλική μαμά σου χλωμιά και στην πιο βαθιά λύπη! Ποίος πόνος για την Μαμά σου να σε βλέπει, τον θεϊκό ήλιο, σκοτεινιωμένο από τόσο πολλά προσβλήματα και δάκρυα και υγρό με αίμα! Αλλά δεν μπορείτε να απολαύσετε τη παρηγορία της ανταλλαγής ματιών για πολύ, αφού είναι αδύνατο να ανταλλαχτεί λέξη μεταξύ σας σε υπερβολικό πόνο, αλλά τα καρδιά σας μοιράζονται όλα και συγχωνεύονται μαζί. Οι στρατιώτες σου ωθούνε μπροστά, Ο Ιησού μου. Πατημένοι και σερνόμενους περισσότερο από περπατάμενος, έρχεται πριν από την Ρωμαϊκή κριτική έδρα.

Ο Ιησού μου, ακολουθώ Σένα με τη λυπημένη Μητέρα σου, μαζί της οποίας ενώνω ολόκληρο εαυτό μου σε Σένα. Αλλά χάρισε μοι μια ματιά αγάπης και δός μοι την ευλογία σου.

Ανταποκρίσεις και Πρακτικές

από τον Αγιο Πατέρα Αννίμπαλε ντι Φραντσία

Ο Ιησούς βγάζει στο φως της ημέρας και παρουσιάζεται στον Καϊάφα. Με σιγουριά επιβεβαιώνει ότι είναι Υιός του Θεού.

Και όταν βγαίνουμε, αφήνουμε τον εαυτό μας να οδηγείται από τον Ιησού; Είναι το ηρεμικό μας παράδειγμα για τους άλλους και τα βήματά μας σαν μαγνήτες που κάνουν ψυχές γύρω από τον Ιησού; Όλη η Ζωή του Ιησου είναι μια συνεχής κραυγή για τις ψυχές. Αν συμφωνήσουμε με την Θέλησή Του—that is, αν τα πόδια μας καλέσουν ψυχές ενώ περπατούν, αν οι παλμοί της καρδιάς μας, ανακλώντας τους Θεϊκούς Παλμούς, αρμονίζουν μαζί τους και ζητάνε για ψυχές, και έτσι με όλα τα υπόλοιπα—εμείς, όπως λειτουργούμε σε αυτόν τον τρόπο, θα σχηματιστούμε την ίδια Ανθρωπότητα του Ιησου μέσα μας. Όπως, κάθε επιπλέον κραυγή για τις ψυχές που κάνουμε, είναι ένα επιπρόσθετο σήμα που λαμβάνουμε από τον Ιησού μου. Είναι η ζωή μας πάντα η ίδια ή την αλλάζουμε προς το χειρότερο, ανάλογα με τις συναντήσεις που έχουμε;

Ο Ιησού μου, Αγιότητα χωρίς ίσο, οδηγήσε μένα και ας φανερωθεί η εξωτερική εμφάνισή μου όλη τη Θεϊκή σου ζωή.

Θυσία και Ευχαριστία