Zbulimet te Shën Margarete Mari Alacoque
1673-1675, Paray-le-Monial, Francë
Shihni Zotin e cili ka dashur njerëzit aq shumë sa nuk iu lë pas asgjë, edhe deri te shterimi dhe konsumimi I vetvetes, për të dëshmuar dashurinë e Tij.
(Zbulimi i Zotit të Shenjtë nga Shën Margarit Marija, 16 qershor 1675)
Frymëzim për Vështirësi
Shën Margarita Maria Alakoque (fr: Shën Marguerite-Marie) lindi më 22 korrik 1647 në Lauthecourt, Burgundy (Francë), në një familje të pasur dhe fetare.
Frymëzimi i saj ishte herët. Në kujtime, shënja thotë se edhe si fëmijë Zoti e bëri ta shihte “të madhën brengosje të mëkatit, që mua i shkaktoi një tmerr aq të madh sa çdo gabim ishte për mua një vuajtje e pambarueshme.” Kësaj u shtuan një urrejtje e madhe për lutje dhe penancë, në kombinim me një kompasion të madh për nevojtuarit dhe dëshirën për t'i ndihmuar.
Pas vdekjes së babait të saj herët, nena e saj Filiberte iu dorëzoi Margaritës Marije një manastiri i Klarëve të Varfërve. Duke ecur në heshtjen e klostrit dhe duke vënë re mençurinë dhe shpirtin e lutjes së motrave, ajo ndjeu thirrjen për jetën fetare. Në moshën nëntëvjeçare mori Komunionin e Parë, dhe urrejtja e saj për lutje dhe kujtim u rrit shumë.
Por duke u sëmur seriozisht, ajo duhej të kthehet te nena e saj, ku filloi një periudhë e vështirë e provimeve. Shtrenga e goditi atë për katër vjet, duke i parandaluar ecjen. Pas bërjes së një premtimi Blerëses së Shenjtë, ajo riçuan shëndetin por vuajtja e saj vetëm ndryshoi formën. Nena e saj ia dorëzoi atij të kushërirëve që menaxhonte pasurinë familjare, dhe ajo duhej t'i nënshtrohet këtij të papërsosur dhe i pakujdesshur të cilit iu mohua edhe nevojat bazike.
Zoti lejoi këtë për ta njohur me heqjen dore dhe për ta përgatitur atë për t'u pranuar thirrje e fyerjes që do t'i ofronte disa vjet më vonë. Përfituar me një patiencë shembullore, vuajtjet e saj të hershme e forcuan në rrugën e shenjtërisë. Në fakt, arti i bëhesh shenjt është saktësisht ai që mund t'i arrijë objektivin përfundimtar të jetës duke udhëtuar në rrugën e gjatë dhe amare të vuajtjes.
Në këtë periudhë, shenjtja mori dhurata mistike të jashtzakonshme. Ajo kishte një marrëdhënie të afërt me Jezusun e shoqëruar nga vizionet: “Shpëtimtari ishte gjithmonë i pranishëm në figurën e Kryqëzuarit ose Ecce Homo, duke mbajtur Krynëzën; kjo imazh më ngjalli sa tërheqi dhe dashuri për vuajtje, që të gjitha vuajtjet e Tij dukeshin më lehta kur krahasoheshin me dëshirën time për t’u vuajtur në përputhje me Jezusun e vuajtjes sime.” Më vonë ajo do ta thotë: “Zoti m'u ka dhënë sa dashuri për Kryqëzimin, që nuk mund të jetoj asnjë moment pa vuajtje; por duke vuajtur në heshtje, pa konsolim, lehtësim ose mëshirë; dhe duke vdekur me këtë Zot të shpirtit tim, nën peshën e çdo lloji fyerjesh, poshtërimësh, harresës dhe ngecjes.”
Pafajësia e saj nuk duhet t’i lejë të mendojmë se Margaret Mary ishte perfekte nga fillimi i vetëm, aq sa edhe një kukull e çuditshme dhe e verbër siç portretizohet ndonjëherë në biografitë ëmbël dhe jo të saktë. Në vend të kësaj, dëshmitarët bashkëkohorë përshkrijnë një vajzë të gjallë dhe të zotë e cila ishte e gatshme për argëtim, e tërhequr nga jeta në shoqëri dhe e kërkuar nga burrat e rinj si një mbeshtetje e mirë martese. Në fjalë të tjera, ajo ishte një vajzë e kohës së saj dhe mjedisit me dobësi por edhe me një dëshirë tjetër që rritej brenda sa dhe një vendosmëri për ta arritur atë sepse Providenca e kishte zgjedhur për një mision të veçantë.
Duke parë dashurinë e saj për jetën fetare, familja vendosi t’ia besonte atij një manastir Ursulin ku banonte një kuzhine nënë me të cilën ajo ishte shumë afër. Por Margaret Mary refuzoi, duke i dhënë kujinës së saj një përgjigje që zbulon dëshirin e madh për perfeksion: “Nëse do t’ua bashkohesh manastirit tuaj, do ta bëja nga dashuria për ty; por unë dua të hyj në një manastir pa anëtarë ose njohur për t’u bërë fetare vetëm për arsyen e Zotit.” Kjo vendim u nxit nga zëri i brendshëm, i cili parulloi: “Unë nuk do ta dëshiroj atje, por në Shën Meren,” emri i manastirit të Vizitimit që ndodhej në Paray-le-Monial.
Kështu përfundoi periudha e saj provuese: tani ajo mund të bëhej një vizitantore në manastirin ku Providenca e kishte caktuar atë. Pranuar si novice më 20 qershor 1671, ajo mori veshjen fetare më 25 gusht të atij viti dhe bënë profesionin e saj solen në 6 nëntor 1672 në moshën 25-vjeçare.
Nga Plaga e Anës në Zemin Divinë
Si fetare, Margaret Mary përpiqej seriozisht të bënte progrese në jetën shpirtërore, besonte se do ta humbiste vokacionin e saj nëse nuk bëhej shpejt një shenjte. Trimëria e saj fitoi favorin e Zotit, i cili ia dha atij këto fjala brenda: “Unë kërkoj një viktimë që dëshiron të sakrifikojë veten si një hostie në imolacion për plotësimin e planeve time.” Pasi u pajtua me këtë thirrje, shpejt mori shumë dhurata mistike të mëdha.
Kështu ajo përshkruan paraqitjen e parë të Shpëtimtarit, i cili po e përgatiste atë për zbulimet e mëvonshme: “Sa herë që shkoj t’u lutem, Jezu u paraqit në syte time me plaga, duke mërzitur unë ta shohja gropën në anën e tij të shenjtë: një thellësi pa fund i shkaktuar nga një shigjetë e madhe dashurie…. Kjo është strehimi i të gjithëve që e duan Atë…. Por pasi hyrja është e vogël, për t’u futur atje duhet të bëhesh i vogël dhe ta hiqesh veten prej çdo gjë.” Duke treguar plagat e tij, Jezu tha këto fjalë të ashpra: “Shih në cilin shtet kanë reduktuar Mua populli im i zgjedhur, ata që unë i kishte caktuar për ta qetësuar drejtësiun, por në vend të kësaj më persekutojnë fshehtë! Nëse nuk pendohen, do t’i denoj severisht. Pas ruajtjes së të drejtëve imë, do t’u sakrifikoj të gjithët e tjerë furisë së zemrës sime.”
Shënja kishte kontempluar plagën në Anë por jo atë të Zemrës, deri më sot e fshehur brenda. Kjo u bë e mundur nga katër zbulimet qiejore që mori midis dhjetorit 1673 dhe qershorit 1675, ndërsa ishte në adorim të Sakramentit të Shenjtë.
Beshat e Zemrës së Shenjtë për Shën Margarete Mary
Nga shumë besime që Zoti yne Jezu Krishti i zbuloi Shën Margaret Mary Alacoque në favor të shpirtrave të devotuar Zemrës sime të Shenjtë, kryesoret janë si vijon:
♥ Do t’u jap atyre të gjitha graçat e nevojshme për gjendjen e tyre të jetës.
♥ Do t’u jap paqe në familjet e tyre.
♥ Do ta konsoloj atyre në të gjitha vështirësitë e tyre.
♥ Do t’u jem strehë gjatë jetës dhe veçanërisht gjatë vdekjes së tyre.
♥ Do të bekoj me shpirt të plotë çdo përpjekje të tyre.
♥ Mërgimtarët do t’i gjenden në Zemrën time burimin dhe oqeanin e pafund të mëshirës.
♥ Shpirtrat e ftohtë do t’u bëjnë zjarrtë.
♥ Shpirtrat e zjarrtë do të ngrihen shpejt në perfeksion të madh.
♥ Do t’i bekoj vendet ku imazhi i Zemrës sime të Shenjtë do të ekspozohet dhe adorohet.
♥ Do t’u jap priftërve fuqinë për ta prekur zemrat më të ngurtësueshme.
♥ Personat që propagojnë këtë devotshëm do t’u shkruajnë emrat e tyre përgjithmonë në Zemrën time.
♥ Në tepërimin e mëshirës së Zotit tim, ju premtoj se dashuria imë e fuqishme do t'i jep atyre që do të marrin Komunion në Premte të Parët për nentë muaj rresht, gracinë e pendimit të fundit: ata nuk do të vdesin pa zoti tim dhe pa marrjen e sakramentëve; dhe Zemra ime do t'i jetë atyre strehë sigurtë në atë orë të fundit.
